YALAN DÜNYA...


Ah..... ah.....
Anlayamadım...

Bumuydum,
Yoksa böylemi oldum...
İnan anlayamadım.

Bir sabah...
Bir sabah baktım ki,
Hayat....
Ellerimin arasından geçip gitmiÅŸ.

GitmiÅŸte...
Oralı olmamışım,
Farkına varamamışım.

Sanki....
Doğarken ağlamışlığım,
YaÅŸanacak kaderime iÅŸaretmiÅŸ.

Åžimdi....
Köhne bir köÅŸede,
Yalnızlığımla başbaşayım.

Yaşanmamış...
O kadar çok zamanlarım...
Ve yaşanmamış,
O kadar çok öykülerim var ki...?

Hepsi...
Åžimdi öksüz.
Mevsimlerim kayıp,
Gecelerim sahipsiz...

Ya hu....!
Bana eÅŸlik eden, Gölgeler bile yorgun.
Benim gibi...

Hey... be;
Baksana,
Kimim ben.
Ä°fade edemem...

Ben...
Beni unutmuÅŸluÄŸun içinde,
Karşı çıkamam, bensiz konulmuÅŸ kurallara.

Ondandır....
Kurban giderim çoÄŸu zaman,
Yargısız infazlara...

Bu yüzden...
Sevinçlerim gizli kalmış içimde,
Heyecanlarımı dışarıya vuramamışım...

Kimse bilmemiÅŸ,
Kimse sormamış,
Bende anlatmamışım...

Varsa, yoksa....
Bir somun ekmeÄŸi umut etmiÅŸim kendime.

Hatda...
Yiyip bitirmiÅŸimde,
Kırıntılarını topluyordum artık...

Ne yapayım yani...
AÄŸlayamam hıçkırarak,
Gülemem ağız dolusu....

Her gün aynı ÅŸevkle,
Bir hayalimi öldürürüm...
Hemde,
Kendi ellerimle.

İnanmazsın tabi...
Ä°ÅŸte adaleti olmayan dünyanın,
Bu adaletsiz terazisinde...
Ä°syan edemem,
Baş kaldıramam,
Haykıramam korkulardan...

Dahası var, koçum...
Kendine dahi hayrı olmayan vicdanlarda,
Yargılanırım ömür boyu.

Hayallerime,
DüÅŸlerime bile gem vururlarda,
Yine susarım...
Susarım be dervişim...

Aşk mı...
Bir daha kapıdan bile geçmedi.
Belki de geçtide,
Bunca hengameden ben göremedim...

Yada...
Ben uyurken,
Usulca...
Yel gibi,
Geçip gitmiÅŸti kapıdan.

Oysa....
Yıllarca aramıştım.
Türkülerde,
Ağıtlarda...
Yaşamımdaki her şeyde...

Kimi zaman...
Bir sigara izmaritinde.
Kimi zaman...
Bir rakı bardağı dibinde.

Bazan...
SaÄŸnak bir yaÄŸmurda.
Ve....
Kimi zaman da,
Bir gül bahçesdinde.

Artık...
Yerimden kalkasım bile gelmiyor.

Hey...!
Yalan dünya...
Tad vermiyorsun,
Yok bir anlamın benden yana.

O....
Çenesi düÅŸük, ben var ya...!
Aniden ...,
Uzun sessizliklerin adamı oldum.
Artık...,
Kendimle bile konuÅŸmaya korkuyorum.

Åžarkı dinlemeyi de, çoktan bıraktım...
Çünkü acıtıyorlar,
Söz dinletemediÄŸim yüreÄŸimi...

Sevdan diyor hepsi...
Kovamadığım o dünyamdan.

Hiç böyle deÄŸildim...
Nasıl bu duruma geldim.

YaÅŸama böylesine yılgın,
Böylesine soÄŸuk,
Ve böylesine uzak bakmazdım.

En soÄŸuk günlerde bile,
Kimsenin görmediÄŸi güneÅŸler ısıtırdı beni.

Karda çiçekler açtırırdım...
Hayat suyunu kana kana içerdim.

Ä°çerdim,
Çünkü sen vardın...
Sen...

Çünkü sen sevdaydın,
AkÅŸ idin, güneÅŸtin...
Renga renk çiçektin.

YüreÄŸimdeki ateÅŸ,
Türkülerdeki sevgili,
Sevincimin adı,
Umutlarımın da kaynağıydın...

Sen...
Evet...sen.
Hayatın anlamıydın...

Yo...yoo..
Sen hayattın, hayat.
Evet...
Hayatın ta kendisiydin.

Ve.....
Bir gün,
Uçup gitmiÅŸtin,
Ellerimin arasından...
Nasılda gitmene izin vermiştim.

Oysa sen...,
Dedimya,
Çok ÅŸeydin...
Her ÅŸeydin...

Yokluğun acı veriyor...
Ve içim aÄŸlarken,
YüreÄŸimdeki ateÅŸte yok artık.
Yerinde buz dağları.
Buz...

Artık susmak da yok...
Kaybedecek bir ÅŸeyim yok ki,
Susayım daha...

Ben var ya...
Ben...
Beni bir kere aldım mı ayaklar altına...

Sana söylüyorum...
Hey...

Bre tekerine tükürdüÄŸümün,
Her ÅŸeyi yalan dünya.
DoÄŸarken,
Ağlayışıma engel olabildinmi ki,
Olasın engel,
SuskunluÄŸumu bozmama...


Mehmet DoÄŸanay
Kırşehir
OXCÄ° / AVANOÄžLU KÖYÜ
(Gönül NaÄŸmeleri)